سهیل نیکزاد، فعال حوزه بلاکچین، در گفت‌وگو با استودیوی نمایشگاه رویداد ۹ ژانویه، از اشتباهات بزرگ و ندانم‌کاری‌های حاکمیت در تنظیم‌گری رمزارزها انتقاد کرد. او معتقد است که نبود قوانین شفاف، کاربران ایرانی را به شهروندان آواره بین‌المللی تبدیل کرده و رگولاتور داخلی هیچ حمایتی از آنها نمی‌کند. نیکزاد هشدار می‌دهد که درخواست نهادهای داخلی برای دریافت سوابق کامل تراکنش‌های کاربران، می‌تواند به فاجعه‌ای منجر شود که دارایی‌های میلیاردی ایرانیان را از چرخه جهانی کریپتو حذف کند.
به نظر شما نسبت به فعالیت‌های انجام شده اکوسیستم رمزارز، ایران در جای مناسبی قرار گرفته است؟ آیا امکان گرفتن نتیجه بدتر با بهتر وجود داشت؟
هر سه مورد به نوعی درست است. «جای درستی قرار گرفته» به تعبیر خلایق هر چه لایق است؛ یعنی اگر کار بهتری انجام می‌دادیم چیز بهتری نصیب ما می‌شد که خب نشده است. اینکه می‌توانستیم نتیجه بهتری بگیریم به نظرم بله. اشتباهات بزرگی انجام دادیم. اما اینکه می‌توانستیم نتیجه بدتری بگیریم یا نه را نمی‌دانم. به سختی می‌توان حدس زد. شاید یک یا دو اتفاق بدتر هم رخ دهد که مسئولان در تدارک آن هستند.
در سال‌های گذشته چه چالش‌های در اکوسیستم رمزارز کشور وجود داشته است؟
دو نوع مشکل داریم؛ یک نوع از مشکلات از سو نیت‌ها حاصل شده‌اند. نوع دوم هم حاصل نادانی‌ها و ندانم‌کاری‌ها است. برای پیگیری مشکلات نوع اول، روال شفاف و قضایی وجود ندارد.
اما در مورد اینکه چه کاری می‌شد انجام داد که نتیجه بهتر باشد، فکر می‌کنم باید به جای فکر کردن به نحوه حل‌وفصل دعواها به بخش‌هایی بپردازیم که قانونی برای آن وجود نداشت. کاربر کریپتو ایرانی، شهروند آواره بین‌المللی است. کشور ما تنها کشوری است که هیچ قسمتی از حکومت یا سازمان و مسئولانش، علی‌رغم تمام بازخواست‌هایی که از کاربران و کسب‌وکارهای کوچک و بزرگ کریپتو کرده‌اند، هیچ‌کدام هیچ بیانیه، متن یا منشوری منتشر نکرده‌اند که در آن بگویند حقوق شما در این فضا چیست و ما پیگیر حقوق شما هستیم.
کاربران ما مجبور هستند در پلتفرم‌های بین‌المللی خود را با نام جعلی معرفی کنند. چون رگولاتور داخلی به آنها هویت و شخصیت مربوطه را نداده است. اگر رگولاتور برای کاربران این هویت و شخصیت را قائل بود، الان وضعیت بهتری داشتیم.
3 یا ۴ سال گذشته کسب‌وکارهای رمزارزی توانستند اعتماد کاربران ایرانی را جلب کنند. اما در شوکی که بانک مرکزی داد، این اعتماد از بین رفت. الان با شوک دوباره بانک مرکزی، این اعتماد بار دیگر از دست رفت. در شوک فعلی خطرات زیادی نهفته است. قبلاً موضوع این بود که کاربران را از حضور در پلتفرم‌های ایرانی می‌ترساندند، کاربران هم به سمت پلتفرم‌های خارجی می‌رفتند و احراز هویت جعلی انجام می‌دادند که در صورت فاش شدن واقعیت ممکن بود دارایی آنها بلوکه شود.
اما الان مشکل خطرناک‌تری وجود دارد. شرکتی که در نظام پرداخت کشور که در یک یا دو سال گذشته بارها اطلاعاتی از آن به بیرون درز کرده است، الان از صرافی‌های رمزارزی درخواست تمام سوابق تراکنش‌ها و تمام سوابق موجودی و کل اطلاعات کاربران ایرانی را دارد.
این کار مرگ واقعی است. یعنی باید اطلاعات مربوط به ۳۰ یا ۴۰ میلیارد دلار دارایی کریپتویی را در اختیار شرکتی قرار دهیم که در طول ماه‌ها و سال‌های گذشته مدام اطلاعات کاربران از آن نشت کرده است. نشت اطلاعات بانکی فقط به خسارات مادی و معنوی می‌انجامد، اما حساب نشت اطلاعات کریپتویی منجر به بلوکه شدن دارایی‌هایی می‌شوند که توسط حاکمیت‌های خارجی رگوله شده‌اند و در نتیجه چندین میلیارد دلار دارایی ما از بازی کریپتویی دنیا حذف می‌شود. فکر می‌کنم این بدترین اتفاق ممکن در جامعه کریپتویی است.
دیدگاهتان را بنویسید